Santiago Alba Rico, "La mirada Canibal" irakurri ondorengo gogoetak:
Bidaiatzean gure kezka nagusia maletan zer sartuko dugun eta bisitatuko dugun herrialdean ikusiko duguna antolatzea den artean, beste askorena bidaiaren amaierara iristea da. Haien herrialdetik irtetea lortzea, hau, benetako amets gaiztoa izatera irits daitekeelarik. Ekintza beraren ikuspuntu erabat ezberdinen gainean ari zaigu Santiago Alba Rico "La mirada canibal" artikuluan, hau da, bidaiatzearen ekintzaz.
Zuri eta beltzen arteko ezberdintasuna aipatzen du. Zuria turismoa litzateke; beltza, ordea, immigrazioa. Hitz eta kolore hauen inguruan ditugun ideiek bat datozela dirudi egun dugun elkarretaratzean. Baina zilegi al da kolore hauek azalarenarekin lotzea?
Tristea izanik ere, artikuluan aipatzen den eta errealitatean askotan ikusiko zenuten moduan, egunerokotasuneko isla da. Turismoa batzuen esku soilik dago, beste askori zailtasunak soilik jarriz. Jatorrizko herrialdearen arabera gizarteak helburuko lurraldean egingo duzuna erabaki du. Herrialde garatuenetakoek aisialdia betetzeko bidaiaren argazki formako oroitzapenak aterako dituzte seguruenik, itzultzean familia eta lagunei erakusteko nahikoa izango dutela pentsatuz. Hirugarren mundutzat ditugun herrialdeetatik lan bila ateratzen direnek, ordea, oztopoz beteriko bidaia deserosoa izango dute. Batzuk ametsa betetzeko zortea izango dute, beste batzuk, aitzitik, artikuluan izendatzen diren bi haur afrikarren amaiera izango dute, itzultzeko txartela galduz.
Ezer gutxi egin daiteke urteetan zehar eman den fenomeno honen aurka. Kontziente izanik eta ondokoei honi buruz informatze soilak etorkizun urrunean aldaketa ekar dezakeela pentsa nahi nuke.
Artikulu osoa:
No hay comentarios:
Publicar un comentario